Over het Pand

Een pand met een lange branderstraditie
In 1769 koopt de nog jonge Martinus van der Schalk een pakhuis en erf op de plek van het huidige Lange Haven 76. In dit pakhuis begint Van der Schalk, zoals hij ook elders doet, moutwijn te stoken. Hij experimenteert daarbij met de uitvoering van de stookplaatsen onder de distilleerketels. Maar zonder succes; zijn ketels verzakken en uit brandtechnische overwegingen verbiedt de overheid hem verder te stoken.
Maar dat houdt Van der Schalk niet tegen. In 1789 koopt hij ten zuiden van zijn branderij een perceel. Hier laat hij een tweede branderij bouwen. Mogelijk is dit het pand Lange Haven 74, zoals het er tot de verbouwing in 1918 gestaan heeft.

In 1795 worden de oude branderij en het voormalige pakhuis door een nieuwe, grotere branderij vervangen. Vermoedelijk is dit het huidige pand Lange Haven 76. Om de pompen van de twee branderijen aan te drijven, wordt op het binnenterrein een rosmolen (door een paard aangedreven molen) geïnstalleerd.

In 1802 verkoopt Martinus van der Schalk de eerste en in 1809 de tweede branderij. Lange Haven 74 wisselt vervolgens vaak van eigenaar, terwijl Lange Haven 76 vanaf 1838 eigendom blijft van de familie Beukers. In 1895 komt ook nummer 74 in handen van de firma J.T. Beukers die beide branderijen samenvoegt tot één distilleerderij. Deze distilleerderij wordt in 1910 gekocht door de firma P. Melchers en blijft als zodanig in gebruik tot 1985.

Vanaf 1996 wordt de lange branderstraditie voortgezet door de branderij van het Jenevermuseum.